سمیرا
آمدی رفت زدل صبر و قرارم بنشین بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین دل و دین بردی و اکنون پی جان آمده ای بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین

پیراهن مشکی...
نویسنده: سمیرا(دوشنبه 85/4/5 ساعت 10:34 عصر)

چقدر پیراهن مشکی به تو می آید

پرسه ابرهای هزارساله است انگار

چقدر موهای بر باد شده به تو می آید

با آبانی دور از خاطره ای سبزو سیاه

چقدر آفتاب نارنجی مرداد وسوسه انگیز است

چقدر دیر می رسم به شب خورشیدی چشمهای تو

چقدر همسایگی ماه و پروانه دروغ است

چقدر ساز روزها ناکوک است

چقدر به خودم بد می کنم وقتی هنوزهم... هنوزهم دوستت دارم

چقدر دنیا بعد از هزار سال از مرگ شعر و پرنده دلگیر است....